بیا تا لحظه ای با هم بر این دنیا کمی بهتر نظر در کار اندازیم و با یک دیده نزدیک بر این اوضاع دست  اندازیم

چرا این گرد افروزان هر روز از پس کوهی به در می آید و در آغوش گرم آن کْه دیگر آرام مییابد؟

چرا این سفره آبی همیشه بالا، از دست ما پهن است؟

چرا رنگ علف سبز است؟

در این هنگام عقلم سخت می کوبد و ذهن عاری از هر گونه نوشتارم مشقت بار در

در پی  فهم است   

نمی دانم ولی دانم به قول مادرم: جانم یقیناً حکمتی دارد.

 نشاید نظم وتدبیر جهان جملگی بیهوده یا که باشد ان عبث گونه

ولی ازجنبه دیگر کمی زیباتر است انگار در آن لحظه که از راهروی محفل

صدای کفشهای  جناب عشق می آید نفسها در قفسهایی به نام سینه ها حبس اند و قلبها تندتر به انجام وظائف دل می بندند

بله یاران اگر دنیا ودنیا ها شده محصول  واگر آدم بدین صورت شده مخلوق همه از عشق جان گیرد ز کوی

حضرت محبوب که او عاشق ترین باشد به عشق آدم وعالم به نور چشمه روشن به عمق کهکشانهای پر از

       تاریکی وظلمت

به نا گه یکه ای خوردم که یعنی عاشق منهم هم او بوده در آن هنگامه ی نابود

                    چه زیبا بود چه زیبا هست چه زیباتر خواهد بود